Имрӯз шахсоне, гуруҳҳое пайдо шуданд, ки ин ҳама неъматро чашми дидан надоранд. Бо ҳаргуна фитнаю фиреб иғвоангезӣ намуда, мехоҳанд оромиву сулҳу суботро нест намоянд. Бо ҳар гуна роҳу восита мардумро ба шур андохта, мехоҳанд мамлакатро ба парокандагӣ ва миллатро ба нестӣ баранд.
Мардуми калонсоли мамлакат ҷанги таҳмилии шаҳрвандиро хуб ба ёд доранд. Ҷанге, ки бародарро ба бародар, падарро ба писар душман намуд. Хонаҳои аксарияти мардуми тоҷик хароба шуда, ҳазорҳо кудакон ятим гаштанд.
Пас биёед ҳама аз як гиребон сар бароварда бар зидди хоинон мубориза барем. Ба ваъдаҳои дуруғи онҳо бовар накарда, барои рушду нумуи ватани азизамон саҳмгузор бошем.
Гулмуродзода Қ.Г.