Агар гап сари танҳо чанд сагбача ва ё хоин равад, ман ҳам инро инкор карда наметавонам, чунки дар ҳама давру замон ҷосусон, хоинон ва фурухташудагон буданд, ҳастанд ва мемонанд, вале ҳеҷ вақт ин гурӯҳи хурди одамсурату ҳайвонхислат ҳеҷ гоҳ ба мақсадҳои нопоки худ нарасидаанд ва намерасанд.
Бо боварии комил гуфта метавонам, ки ҳеҷ як келинҳои аврупоии фурухташуда ва хоинони оворагард ба мақсадҳои нопокашон намерасанд. Агар Муҳиддин Кабирии бачабоз, Муҳаммадиқболи Садриддини муханнас, Шарофиддин Гадоеви аҳдшикан, Беҳруз (Салмон) Холиқови буздил, Абдураҳмон 09 таккариш, Алим Шерзамони асолатбохта ва дигарон дар 24 соати шабонарӯз ва 7 рӯзи ҳафта тамоми вақташонро паси экрани компютер барои таблиғоти амалҳои нопокашон гузаронанд ҳам, аз дасташон ҳеҷ кор намеояд. Онҳо танҳо сагонеанд, ки аз паси панҷара беист меҷаканд, вале ба роҳгузарон таъсире расонида наметавонанд.
Бо ифтихор бояд гуфт, ки шуури ҷавонони имрӯзаи мо хеле хуб шуда, сатҳи донишҳои сиёсиашон баланд гардидааст. Хубро аз бад ва хоинро аз содиқ фарқ карада метавонанд. Фарқияти байни хиёнат ва садоқатро мефаҳманд. Ҳимояи марзу буми Ватан, озодӣ ва истиқлолият, сулҳу субот ва шукуфон гардонии Тоқикистони азизамонро қарзи шаҳрвандии хеш шуморида, барои ин ҷаҳду талош менамоянд.
Ҷои қайд аст, ки бори дигар Кабирии лаъин чеҳраи воқеии худ ва ҳадафу амалҳои ғайриинсониашро дар баромади худ ошкоро нишон дод. Дар баромади худ, мардумро рӯирост ба силоҳгирӣ, силоҳгардонӣ ва силоҳтақсимкунии оммавӣ даъват намуд. Магар як ватандӯст ё мусулмоне, ки нисбати халқаш нияти хайр дорад, онҳоро бо силоҳ таъмин мекунад? Якбор маҳз ана ҳамин Кабириву ҳаммаслаконаш ба мардум силоҳ доданд ва оқибаташро дар солҳои 1992-1997 дидем, ки то ҳол захмаш, ки дар қалби мардум, хусусан модарон аст, шифо наёфтааст. Боз бешараф шарм накарда Украинаи аз дасти силоҳтақсимкардагон ба хун оғуштаро мисол меорад. Агар мардуми Украина бо силоҳ таъмин намешуду дар мамлакат тавассути хоҷагони хориҷии дар сари қудратбудаашон раванди низомикунонӣ суръат дода намешуд, ҳеҷ гоҳ дар Украина ҷанг сар намезад ва ин қадар ҷавонон ва инсонҳои бегуноҳ ба қатл расонида намешуданд. Лекин мо, ҷавонон ҳамеша бовар бар он дорем, ки пойдории сулҳу субот ва ояндаи дурахшони Ватани азизамон тавассути баландбардории маърифати шаҳрвандӣ ва донишҳои сиёсӣ амалӣ мегардад, на силоҳтақсимкуниву низомигардонӣ!
Аслан, тамошобинони видеоҳову баромадҳои ин хоинон мо, ҷавонони ватандӯст ҳастем, ки мехоҳем дар чеҳраи шайтонбашараи онҳо маъюсиро дида ва хориву залилашонро эҳсос карда ҳаловат барем ва дар ҳолатҳои зарурӣ нисбати дурӯғу туҳматҳояшон ҷавобҳои дуруст, бо далел ва дандоншикан диҳем.
Агар онҳо (хоинон) гуянд, ки мо дар шабакаҳои иҷтимоӣ тарафдорони худро дорему моро ҳимоя мекунанд ва ба ҷонибдорӣ аз ақидаҳои таҳқиромезу экстремистиашон шарҳҳо менависанд, инаш ҳам сад дар сад нодуруст аст. Онҳое, ки ба ҷонибдории таҳқиру туҳматҳои фарзандони шайтон тавассути лайку шарҳҳо гӯйё мавқеи худро муайян менамоянд, аслан худи наҳзатиён ҳастанд. Инро ҳама медонад ва боз мо инро борҳо собит кардаем, ки ҳамагӣ се чор нафар зархаридоне доранд, ки бо номҳои гуногун бо ҷонибдорӣ аз амалҳои зишту ғайриинсононаашон шарҳҳо мекунанд. Шарҳҳояшон яксон, якмаъно ва якҷониба, яъне пур аз таҳқиру ҳақорат нисбати давлату милат ва шахсиятҳои бузург аст, ки ин аз бефаросатии онҳо шаҳодат медиҳад.
Хуллас, то вақте, ки ҷон дар бадан дорем ҳимоят аз марзу буми Тоҷикистони биҳиштосо ва миллати тоҷдору сарбаландамон мекунем ва то он даме, ки дунё боқист ва як нафар тоҷик дар рӯйи олам аст, ӯ аз ин сарзамини муқаддас ва аз ин миллати тамаддунофар ҳимоят мекунад.
Нақшаҳоятон барбод ва ҷонатон дар азоб бод, ватанфурӯшони бо ном мухолиф!
Хонаатон сухта ва ҷамъи кучакатон парешон бод, асолатбохтагон!
Ҷоятон дар қаъри ҷаҳаннам ва тухматон абадан аз рӯйи олам нобуд бод, душманони миллати тоҷик!
Қуватзода ҲАСАН
