Таҷрибаи таърихӣ ва сиёсии кишварҳои олам нишон медиҳад, ки терроризму экстремизм, яъне ба таври зӯроварӣ сарнагун сохтани арзишҳои дунявӣ мебошад. Таҷрибаи талхи ин равияи номатлубро дар саргаҳи истиқлолияти кишвар мо дидем. Хоинони миллат зери парчами радикализми динӣ ба майдони сиёсат ворид гардиданд ва имрӯз онро ба терроризму экстремизм табдил доданд.
Пешвои муаззами миллат ҳанӯз аз солҳои аввали роҳбарии худ, ҷомеаи ҷаҳониро водор намуд, ки ба падидаи номатлуб аз ҳамин мавқеъ баҳо диҳанду муносибат намоянд. Зеро, радикализми динӣ, терроризму экстремизм аз чорчӯбаи кишварҳо баромада, тамоюли байналмилалӣ гирифтааст.
Пайравони радикализми динӣ, терроризму экстремизм, пеш аз ҳама, аз холигии идеологӣ, заифию бесарусомонӣ дар низоми давлатдорӣ истифода мебаранд.
Мардуми шарифи Тоҷикистон зери сиёсати хирадмандонаи Пешвои муаззами худ дар тӯли солҳои истиқлолияти миллӣ суннатҳои меросии таърихии хешро ҳифз намуда, дар заминаи Истиқлолияти давлатӣ, дастовардҳои хоси таърихӣ ва афзалиятҳои онро тақвият бахшид. Маҳз ҳамин гуна афзалиятҳо дар шароити муосир ба мо имкон дод, ки радикализми динӣ, терроризму экстремизмро решакан намоем. Ва имрӯз пайравони ин падидаҳои номатлуб хориҷ аз кишвар бо истифодаи аз киберҷиноятҳо ва дигар ҷиноятҳои фаромиллӣ мехоҳанд суботи ҷомеаро ноором созанд.
Аммо, хоинони миллат фаромӯш намудаанд, ки Тоҷикистон дар арсаи мубориза бар зидди терроризму экстремизм, киберҷинояткорӣ ва дигар ҷиноятҳои муташаккили фаромиллӣ шарики табиии давлатҳо ва созмонҳои байналмилаливу минтақавӣ мебошад.