Аъзоёни ташкилоти террористиву экстремистии Ҳизби наҳзати ислом дар тули фаъолияти худ танҳо бо роҳи фиреб одамони муайянро ба доми худ ҷалб намуда, онҳоро дар амалигардонии ҳадафҳои ғаразноки худ истифода намудаанд. Бояд қайд намуд, ки ин сенария ё тарҳ имрӯз низ аз ҷониби наҳзатиён амалӣ гардида истодааст, ки дар поён атрофи он муфассал бо факту далелҳои раднопазир андешаҳои худро баён менамоем. Аммо дар инҷо мехоҳем, манзараи умумии доми тазвири наҳзатиёнро тасвир намоем, то хонандаи арҷманд огоҳ бошад, ки наҳзатиён бо кадом методҳо ва аз кадом арзишҳо истифода намуда, одамонро сӯиистифода менамоянд. Дар робита ба тарзи фаъолияти саркардагони наҳзатӣ ва портрети умумии доми онҳо қайд намудани ду нукта муҳим аст, ки дар фаъолияти ифротии онҳо афзалият дорад.
1. Истифода аз эътиқоду рӯҳияи динии омма. Саркардагони наҳзатӣ ҳанӯз аз оғози фаъолияти худ кӯшиш менамуданд, ки бо истифода аз таъсиррасонӣ ба руҳияи эътиқодиву динии мардуми оддӣ ҷойгоҳи худро дар ҷомеаи тоҷикистонӣ васеъ ва мустаҳкам намоянд. Давраи авҷи истифодаи ин метод дар фаъолияти наҳзатиён аз солҳои 90-ум асри гузашта оғоз гардида, ҳудудан то солҳои 2013 идома кардааст. Дар ин давра роҳбарони наҳзатӣ ва хоҷагони онҳо бо истифода аз методоти таъсиррасонӣ ба эътиқодӣ динии мардум чандин мақсадҳои нопоки худро амалӣ намудаанд. Вобаста ба ин масъала мисолҳои мушаххас хеле бисёранд. Вале ба андешаи инҷониб овардани як мисол дар ин маврид кифоя аст, ки хонандаи ҳушманд моҳияти мавзӯро пурра дарк намояд. Ин ҳам бошад лоиҳаи роҳандозии ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон аз ҷониби наҳзатиёни ифротгаро. Оинаи таърих тамоми раванд ва ҳодисоти ҷанги шаҳрвандии солҳои 1992-1997 дар кишварро сабт намудааст.
Шиорпардозиҳоии динии наҳзатиён ба хиёбонҳо кашидани одамони бегуноҳ ва қатлу террори онҳо аз ҷониби аъзоёни наҳзат намунаи барҷастаи ваҳшонияти ташкилоти террористии ҲНИ аст.
Таъкид намудан зарур аст, ки имрӯз низ ин методи фиреби мардум аз ҷониби наҳзатиён истифода мегардад. Вале пас аз он, ки дар олам як қатор ташкилотҳои ифрогароии динӣ аз қабили ДИИШ, Толибон ва ғайра ошкор гардиданд, наҳзатиёни ифротӣ талош кардан, шакли зоҳирии фаъолияти каме тағйир диҳанд. Яъне, онҳо каме ба дунявият рӯ оварданд.
2. “Ҳуқуқи башар”, “Озодии баён” “демократия” ва “мушкилотҳои хурд” методҳои нави фаъолияти ифротии ТТЭ ҲНИ. Тули чанд соли охир мушоҳида мегардад, ки аъзоёни ТТЭ ҲНИ бо истифода аз ҳуқуқи башар, озодии баёну демократия ва дигар мушкилотҳои хурд кӯшиш доранд, фаъолияти ифротиву террористии худро ба натиҷа расонанд. Гарчанде, ки дар Тоҷикистон тамоми ҳуқуқу озодиҳои инсон кафолат ва таъмин аст, мабуотҳои мустақил фаъолият менамоянд, аммо наҳзатиён талош менамоянд, бо паҳни маълумоти ғаразнок ва дуруғҳои сиёсии худ мардуми оддиро ба доми фиреби худ гирифтор намоянд. Табиист, ки вақте афрод фирефтаи идеяҳои ғаразноку ифротии наҳзат мегарданд, ногузир ба иҷрои амалҳое мегарданд, ки онҳоро наҳзат дастурашон медиҳад. Дар чунин ҳолат барои афроди фиребхурда тамоми муқаддасот арзише надорад. Онҳо ба модару падар, ба наздикон ва ба Ватани худ хиёнат менамоянд, ки ин ҳам ба худи шахси фиребхурда ва ҳам ба суботи ҷамъият таъсири манфии худро мегузорад.
Ин ду намунае аз фаъолияти аъзоёни ТТЭ ҲНИ аст, ки кӯшиш менамоян бо ин роҳҳо мардуми оддиро ба доми худ кашанд. Яъне, манзараи умумии доми ТТЭ ҲНИ-ро чунин хулоса намудан мумкин аст. Бо истифода аз эътиқоду рӯҳияи динӣ ва бо истифода аз ҳуқуқи башару озодии баён одамони мушаххасро ба доми худ гирифтор менамоянд ва дар ниҳоят онҳоро барои амлигардонии мақсадҳои ниҳоии худ сафарбар менамоянд.
Бояд дар хотир дошта бошем, ки барои наҳзат амнияту саломатии ҳеҷ як нафар муҳим нест. ТТЭ ҲНИ дар оянда низ аз ин амалҳои худ даст кашиданӣ нест. Эҳтимол дорад, боз одамони дигарро бо роҳи фиребу найранг ба доми худ гирифтор намуда, қурбонии мақсадҳои худ намояд. Албатта, дар чунин ҳолат ҳам шахси фиребхурда зарари ҷиддӣ мебинад. Ҷиояташ ошкор мегардад ва барои хиёнат ба ватану миллат ба гушаи зиндон меравад, зеро сазои ҳар ҷинояту хиёнат ба миллат зиндони якумра аст.
Ҳар як фардро зарур аст, ки аз доми найранги ТТЭ ҲНИ боэҳтиёт бошад. Чун аъзоёни ин ташкилот бо истифода аз воситаҳои гуногун талош менамоянд, одамони содаро ба доми худ кашанд. Бо ваъдаи маблағҳои бисёр, бо ваъдаи биҳишт ва бо дигар ваъдаҳои пур аз фитна наҳзатиён одамони муайянро ба доми худ кашидан мехоҳанд.
Имрӯз бояд ҳар як шаҳрванд огоҳ бошад, ки душман дар камин аст. Мо бояд ба ҳеҷ ваҷҳ ба дуруғҳои наҳзатиён бовар накунем. Сарнавишти садҳо қурбониёни дирӯзу имрӯзи доми наҳзат бояд барои ҳар як фард дарси ибрат бошад.
Сайф Девонсолор, таҳлилгари масъалаҳои сиёсӣ
