Дар марҳилаи нави таърихи башар рушт ёфтани фаъолияти ташкилотҳои экстремистӣ ва террористии байналмилалӣ боиси таасуф ва нигаронии ҷомеаи ҷаҳонӣ гардидааст.Ҷуғрофияи фаъолияти ин ташкилотҳо рӯз аз рӯз ҳудудҳои давлатҳои алоҳидаро рахна сохта, характери фаромиллӣ ва глобалӣ касб карда истодаанд.Таҳдидҳои ин таҳавуллоти номатлуби замон боиси аз байн бурдани истиқлолият, ваҳдат ва якпорчагии даҳҳо давлатҳо гардида, сабаби сар задани ҷангҳои шаҳрвандӣ ва муноқишаҳои этникиву мазҳабӣ гардидаанд. Ҳаёти осоиштаи мардуми сайёра зери хавфу хатар монда, ҳазорҳо тифлони бегуноҳ, пирони барнодил ва ҷавонони равшанфикр ба коми ин “заҳҳоки” аср фурӯ рафтаанд.
Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳанӯз дар давраҳои ташаккулёбии худ ҳамчун кишвари соҳибистиқлол бо ин хатарҳо ру ба ру гардида буд. Сабабу омилҳои пайдоиши ин ҳаракату равияҳо дар Ҷумҳурии Тоҷикистон пеш аз ҳама аз он иборат мебошад, ки дар давраи муқовиматҳои шаҳрвандӣ ва бесарусомонӣ теъдоди сафари ғайрирасмии ҷавонони толибилми тоҷик барои гирифтани таълимоти динӣ ба кишварҳои арабӣ афзоиш ёфта, аз мадди назари ҳокимияти давлатӣ дур монда буд. Онҳо аз уламои дини исломии ин кишварҳо таълим гирифта, бо адабиёти динӣ ва ҷараёнҳои бегона ошноӣ пайдо карда, қисми зиёди ин чавонон барои паҳн намудани ақидаҳои тундрав, аз ҷониби гурӯҳҳои иғвоангези ин мамалакатҳо ба сифати таҳрибкор ҷалб гардидаанд. Ҳамин тариқ аз солҳои 90-уми асри гузашта сар карда дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷараёнҳои нави экстремистӣ ба монанди “Ҳизб-ут-таҳрир” ва “Салафия” пайдо гардидаанд, ки саркардагони ин ҷараёнҳо бисёри ҷавонони аз мактабу илм дурмондаро ба доми хеш кашида мағзшӯи намуда, пайравони хеш намудаанд, ки ба ин амалу рафторҳояшон ба номи миллати тамаддунофари тоҷик доғ овардаанд.