“Варзиш яке аз василаҳои муҳимми ҳифзу таҳкими саломатии аҳолӣ, қосиди сулҳу субот, омили ташаккулдиҳандаи нерӯву тавоноии инсон ва инъикоскунандаи симои халқу миллат дар арсаи ҷаҳон ба ҳисоб меравад.
Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон
Варзиш дар байни табақаҳои васеи ҷомеа омили муҳими солимгардонӣ ба ҳисоб рафта, ҷузъи таркибӣ ва пурарзиши рушди миллату давлат гардидааст. Беҳуда нест, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон зимни суханрониҳояшон ба мардуми Тоҷикистон, хусусан ба наврасону ҷавонон тарзи ҳаёти солимро талқин менамоянд.
Аз ин ҷост, ки машғул шудан бо варзиш, оммавияти варзиш дар байни табақаҳои гуногуни ҷомеа, барномаҳои маърифатӣ ва тарғиби тарзи ҳаёти соли танҳо бо як Рӯзи варзишгарон маҳдуд намешавад. Ин раванд ҳамарӯза идома дода шавад.
Варзиш дар ҳаёти ҳар инсон ҳамеша аҳамияти аввалиндараҷа дорад, зеро марбут ба асоси мавҷудияти инсон- саломатист. Имрӯзҳо низ дар ҳаёти ҷамъиятӣ ва сиёсии кишварамон варзиш ва тарбияи ҷисмонӣ дар сафи пеш меистад, зеро на фақат аҳамияти тандурустӣ дорад, балки дар қатори ҷиддитарин масъалаҳои сиёсӣ: мисли давлатдорӣ, бехатарӣ,экологӣ ва ғайра мақом пайдо кардааст, то ҷойе, ки пирӯзии як дастаи миллӣ дар мусобиқоти байналмилалӣ чун пирӯзии сиёсии як кишвар ва баъзан бештар аз он таъсиргузор ба ҷомеа мебошад. Ва дар баъзе мавридҳо варзиш ва дастовардҳои варзишӣ ба эътибору обрӯи байналмилалии кишварҳо, маъруфияти онҳо бе таъсир нест ва дар қатори дастовардҳои миллии як халқ, як кишвар он миллату кишварро дар арсаи ҷаҳонӣ муаррифӣ мекунад. Пирӯзии варзишии намояндагони ин ва ё он кишвар дар мусобиқоти ҷаҳонӣ эътибор, шарафу шаъни он миллат, ном ва парчами миллии ӯро боло мебардорад. Яъне варзиш имрӯз як тобиши сиёсӣ касб кардааст.
Хушбахтона, ба шарафи дастгириву ғамхорӣ ва чораандешиҳои пай дар пай ва дахолати бевостаи Пешвои миллатамон Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо дар арсаи байналмилалӣ дар ин ҷода низ торафт симо ва ҳузури дурахшони худро падидор месозад. Пайваста хабари пирӯзиҳои варзишгарони мо, чи хурду чи бузург, ба гӯш мерасад.Имрӯзҳо теъдоди наврасон ва ҷавононе, ки аз мусобиқоти байналмилалӣ пайваста бо медалҳои тило, нуқраву биринҷӣ ва муҳимтар аз ҳама, бо обрӯи шоиста боз мегарданд, меафзояд.
Сиёсати стратегии Ҳукумати Тоҷикистон баъди ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ баланд бардоштани сатҳи тамоми соҳаҳои хоҷагии халқ ва зиндагии аҳолии кишвар буда, дар қатори муҳимтарин соҳаҳои маънавиёт: илму маориф, тандурустӣ ва адабиёт баланд бардоштани сатҳи варзиш ва тарбияи ҷисмонӣ, бунёди варзишгоҳҳову толорҳои варзишӣ, тарбияи ҷавонон дар соҳаи варзиш низ мебошад.
Ҳадафҳои баланде, ки варзиши миллӣ пайгирӣ мекунад, яке агар таъмини саломатӣ ва солимии ҷомеа бошад, дигаре воситаи зуҳури як миллат дар майдони пирӯзиҳост. Як варзишгари номдор ва муваффақ метавонад бо пирӯзии худ симои миллатеро дар саҳнаҳои намоёни дунё дурахшон созад, муҳаббат, таваҷҷуҳ, эҳтирому эътиқоди халқи дигарро нисбат ба миллати худ бедор намояд аз ин рӯ варзишгари асил ва ватандӯст шиносномаи миллати хеш аст.
Дастгирию пуштибонии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба варзиш ва варзишгарон имконият медиҳад, ки кишвари мо дар арсаи ҷаҳонӣ мақом ва манзалати хоса касб намояд. Мо аз он ифтихор менамоем, ки варзишгарони мо дар чемпионатҳои сатҳи ҷаҳонӣ, осиёӣ ва байналмилалӣ бо маҳорати баланд қувваозмоӣ намуда, парчами кишвари азизамонро дар арсаи байналмилалӣ боз ҳам баландтар мебардоранд.
Бо истифода аз фурсат, бори дигар ҳамаи Шумо - варзишгарони ноҳияи азизамонро бо иди касбӣ табрик гуфта, дар фаъолияти минбаъдаи варзишӣ ва фатҳи куллаҳои баланд дастоварду комёбиҳои беназир таманно менамоям.
