Дарахти навниҳол ба ҳар тараф қад кашиданаш мумкин аст. Насли ҷавонро низ чун дарахтони навниҳол ба ҳар навъ парвариш кардан мумкин аст. Баъзе ҷавонон дар замони имрӯза қурбонии гуруҳҳои террористӣ гардида, ба ҳар ваъдаву суханҳои хушку холӣ бовар карда, ба давлату миллат, падару модар, бародару хоҳар ва дӯстони худ хиёнат менамоянд. Бесабаб нест, ки Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар паёмҳои ҳарсолаи худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва суханронию мулоқот бо аҳли зиё ва ҷавонони кишвар дар бораи пешгирӣ намудани шомилшавии шаҳрвандон, бахусус ҷавонон, ба ҳаракатҳои ифротгарою террористӣ ва мазҳабу равияҳои бегона ба хотири ҳифзи суботу амнияти ҷомеа ва рушди давлати миллӣ дар фазои осоишта таъкидҳо менамоянд.
Тавре қайд гардид, сабаби асосии ҷалб гардидани ҷавонон ба ин гирдоби бебозгашт ба назари мо сатҳи пасти маърифатнокии ҷавонон мебошад. Маърифатнокии ҷавононро танҳо тавассути ҷалб намудани онҳо ба донишандӯзӣ устувор намудан мумкин аст. Баланд бардоштани сатҳи маърифатнокии насли ҷавон на танҳо хусусияти муҳозифаткунанда дошта, онҳоро аз ҳама гуна таъсири гуруҳҳои ифротӣ наҷот мебахшад, балки барои таъмини ояндаи дурахшони давлату миллат низ ин омил таъсири муҳим мегузорад. Зеро насле, ки мо ояндаи давлату миллат меҳисобем агар аз ҷиҳати зеҳнӣ усутвор набошад, пас рисолати худро фардо ба иҷро расонида наметавонанд ва бозичаи дасти манфиатдорони хориҷӣ мегарданд. Бинобар ин, масъулияти азими таърихӣ ва рисолати шаҳрвандии ҳар як фард аз он иборат аст, ки истиқлолияти миллӣ ва осоиштагии ҷомеаи худро аз чунин пайомадҳои манфӣ ва таъсири қувваҳои моҷароҷӯ эмин нигоҳ доранд. Аз ин лиҳоз, мо шаҳрвандони кишвар, омӯзгорон, мураббиён ва дигар фаъолони ҷомеаро зарур аст, ки дар маҷрои ҷаҳонишавӣ бо дарки масъулият истиқлолияти худро натанҳо бо шиору гуфтор ситоишу парастиш, балки бо меҳнати софдилона ва самимӣ дар ҳама соҳаҳо таҳким бахшем, бепарво ва масъулиятношинос набошем ва барои таълиму тарбияи наврасон, ҷавонон дар руҳи ватандӯстӣ, худогоҳиву худшиносӣ, инчунин ҷалби онҳо дар корҳои созандагиву ободкорӣ, ҳифзи дастовардҳои истиқлолият, таҳким бахшидани ваҳдати миллӣ саҳмгузор бошем.
Имрӯзҳо баромадҳо ва маводҳои паҳнкунандаи душманони миллат нишон медиҳад, ки ҳадафи онҳо ба ҷуз барангехтани ҳисси нобоварӣ нисбат ба давлату ҳукумат, тафриқаандозӣ миёни афроди миллат, аз байн бурдани оромию субот дар кишвар ва ба ин васила амалӣ намудани ҳадафҳои нопоки хоҷагони хориҷии худ чизи дигаре нест. Онҳо дар паноҳи дигарон ҷой гирифта, аз каноре айбҷӯиву харобакориро пеша карда, оромию осудагӣ ва ваҳдату иттиҳоди миллати тоҷикро аз байн бурдан мехоҳанд. Лекин таърих барои миллати тоҷик таҷрибаи хуби зиндагиро омӯхтааст, ки маҳз ваҳдату иттиҳод, сулҳу субот ва якдилию сарҷамъӣ арзишмандтарин неъмат мебошанд, ки зиндагии шоиста аз онҳо вобастагии калон дорад. Аз ин рӯ, тири хоинон ва ташвиқгарони гуруҳҳои террористӣ хато хӯрда, онҳо бо дасисаву найрангбозиҳои хеш танҳо вақти қиммати худро сарф мекунанду халос.
Тавре Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид мекунанд: “Касе ба ҷои мо омада кишвари моро обод намекунад”. Ин маънои онро дорад, ки маҳз муттаҳиди ва якдилӣ метавонад пояҳои давлати моро устувор, рушду инкишофи давлатро таъмин гардонад. Бинобар ин, ба қадри неъмате чун истиқлолияту давлатдории миллӣ расидан арзишҳои муқаддастарини давлату давлатдориро дарк намудан ва пос доштани онҳо ин ҳам қарз, ҳам масъулият ва ҳам шарафу номуси ватандорӣ, ҳам ифтихор аз давлату миллати хеш ва ҳам талошу заҳмати ҳар фарди бедордили ҷомеа баҳри худшиносӣ, маърифат ва фарҳанги волои миллӣ аст. Имрӯз боиси ифтихор аст, ки ҷавонони мо дар сатҳи байналмилалӣ кишвари азизи моро дар риштаҳои гуногуни илм, варзиш ва дигар соҳаҳо муаррифӣ менамоянд. Лекин, боз ҳам зиёд намудани мутахассисони болаёқат, кадрҳои кордону ташаббускор аз манфиат холӣ нест. Ба назари мо, дар байни ҷавонон ба наврасон дар баробари он, ки имрӯзҳо чандин озмунҳои ҷумҳуриявӣ баргузор мегарданд, ҳамзамон озмунҳои нав ба навро ташкил намуда, мутахассисони соҳаҳои гуногунро аз ҳисоби ҷавонон дарёфт ва онҳоро дуруст таълиму тарбия додан лозим аст. Бо дарки хатар ва оқибатҳои аз таъсири гуруҳҳои террористӣ ба вуқуъоянда, пешниҳод мегардад, ки бо ҷавонон ва наврасон корҳои фарҳмондадиҳӣ боз ҳам зиёд ба роҳ монда шавад. Дар муассисаҳои таҳсилоти миёна аз қаҳрамонию ҷасорат ва шуҷоату мардонагии гузаштагони мо бо ҷалби мутахассисони варзида дарсҳо ташкил карда шаванд. Танҳо бо ҳамин роҳҳо мумкин аст, ки иқтидори зеҳнии насли ҷавон устувор гардонида шуда, насли воқеан ватандӯсту содиқ ба воя расонида шавад.
**ИЗАТУЛЛОЗОДА П.Н.,**
