Оре, дар ҳама давру замон таърих ва миллат номи хоинони ватанфурӯшро фаромуш нахоҳад кард ва ҳамчун доғи беориву бенанги то абад ба наслҳои оянда боқӣ хоҳад монд.
То ба кай дар хоки мулки дигар зистану аз наздикону пайвандон дур зиндагӣ кардан тоқатфарсо мебошад? Аммо шумо қурбонии ҷаҳлу нодони ва сарвату молу пули дунё шудаед, ки пушт руйи Модари хеш кардаву Ватан-Модарро фурӯхтаед.
Бо дасисаву буҳтон ва туҳматгароӣ гирди хеш рубаҳони тарсончаку беифатро ҷамъ намуда, худро соҳибдонишу соҳимаърифат мепиндоред. Аммо кайҳо дар ғафлати андарзҳои пучи хоҷагони хеш мондаед, ки худовандам шуморо наҷот нахоҳад дод.
Касе ки миллати хешро мефурӯшад лакаи доғи таърих мегардад, ки арзиши як партови роҳро надорад.
Инсони комилақлу инсони соҳибдониш ҳеҷгоҳ миллати худро пеши дигарон намефурӯшад, зеро ки хиёнат ба миллат ин нобахшиданист!