Хоинони дар Аврупо қарордоштаи бо ном “мухолиф” низ аз ҷумлаи ин гуна буздилон ҳастанд. Чунки онҳо агар дар фикри ободиву пешравии Тоҷикистони биҳиштосои мо мебуданд, на бо тарсу ҳарос дар паси камераҳои хоҷагонашон ба ҳарзагӯйӣ машғул мешуданд, балки ба монанди дигарон аз як гӯшаи Ватан гирифта обод мекарданд.
Инчунин, онҳо бори дигар рӯсиёҳиву бефаросативу ноҷавонмардиву буздиливу ватанфурӯшиву шағолии худро дар тухм партофтан ба корвони мошинҳои ҳамроҳи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Аврупо намоишкорона нишон доданд. Ҷойи қайд аст, ки ин амали шағолони бо ном “мухолиф” бори дигар на дар фикри ватану миллат, балки дар фикри пур кардани шиками худ будани онҳоро исбот намуд.
Бояд таъкид намуд, ки мухолифат ҳам қонуну қоидаҳои худро дорад. Мухолиф ҳам вазифаву ӯҳдадориҳои худро дорад. Аслан мухолиф бояд ба манфиати миллату давлат фаъолият намояд ва мақсадаш ислоҳоти ин ё он соҳа бошад, ки дар умум иҷроиши он ба манфиати мардум аст. Вале сагбачаҳои бо ном “мухолиф”-и мо дар ҳар вазъият таънаву маломат ба сари миллати тоҷик зада, бо ин роҳ обрӯйи бе инҳам надоштаи худро паст мезананд. Мисоли равшани он ҳодисаҳои гузаштаи марзӣ мебошад, ки тамоми саркардагону пайравони ташкилотиҳои террористиву экстремистии ҲНИ, гурӯҳи 24, ислоҳ-нет, паём-нет, садои мардум, Ҳусейн Ашуров, Шарофиддини Гадо, Додик, Салмон, Абдураҳмон-09 ва дигарон ҷонибдори тарафи муқобил гардида, ба ҷои ҳимояи ҳаққу ҳуқуқи тоҷикон ҷиноятҳои кишвари ҳамсояро дастгирӣ намуданд.
“Мухолифи ҳукумат” бошад касест, ки вай ба шакли фаъолияти ҳуқумати феълӣ розӣ нест ва расман мухолифати худро ба ҳизби дар сари қудратбуда, дар асоси пешниҳоди стратегияи ба андешаи ӯ дурусти рушди давлатдорӣ нишон медиҳад. Ҳамзамон, новобаста аз ҳар гуна вазъият мухолиф нисбат ба давлату миллат бояд андешаҳои солим дошта бошад ва стратегияи пешниҳоднамудаи ӯ дар ҳолати дар сари қудрат ё сиёсат набуданаш низ иҷрошаванда бошад.
Сагбачаҳои чашмгуруснаи мо бошанд, баъд аз ба Аврупо сафар кардан вақте аз беҳунарии худ соҳиби ҷойи кори бо маоши баланд шуда наметавонанд, ба хоинону хиёнатпешагон ва душманони ватану миллати тоҷик ҳампаймон шуда, дар ивази ҳарзагӯйӣ барои пур кардани шиками худ музд мегиранд. Боварии комил дорем, аксарияти ин ҷавонони ноогоҳ баъди ба гурӯҳҳои бо ном мухолифи дар аврупоқарордошта ҳампаймон шудан, зуд вазъиятро дарк карда пушаймон мешаванд. Аммо дигар роҳи халосиро ёфта наметавонанд. Чунки пеш аз ҳампаймон шудан ба онҳо якчанд шартҳояшонро қабул ва иҷро менамоянд.
Яке аз шартҳои хоҷагони Аврупоӣ ҳамин аст, ки ҳампаймонҳояшон ҳатман бояд ҳамҷинсгаро бошанд. Агар не, бояд фавран ва бе ягон дудилагӣ ҳамҷинсгароиро қабул намоянд ва зери парчамҳои ранга фаъолият намоянд. Шарти саркардагони ташкилоти террористиву экстремистии “ҲНИ” (айни ҳол “ПМТ”) барои ба ташкилот аъзо шудан ҳатман бо яке аз “домулло”-ҳои ташкилот ҳамҷинсгаро “созиш” кардан аст. Онҳо чунин мепиндоранд, ки дар ин ҳолат шахси аъзошуда барои ошкор нашудани ҳамҷинсгароиаш маҷбур мешавад, ки то умр боқист, бе талаби маош хизмат кунад, яъне ки шағол барин паси камераҳо чун саг ҷакад.
Аз ин лиҳоз бори дигар аз ҷавонон хоҳиш менамоям, ки ҳушёриву заракии сиёсии худро аз даст надода, фирефтаи найрангҳои чунин афрод нагарданд. Ҳамзамон аз фурсати муносиб истифода бурда ба гурӯҳҳо ва ташкилотҳои террористиву экстремистии бо ном “мухолиф” гуфтаниам, ки ин Ватан соҳиб дорад ва соҳиби ин сарзамини муқаддас мо халқи тоҷик бо роҳбарии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳастем, на шумои буздилу шағолрафтор. Мо то ҷон дар бадан дорем, ин марзу бумро, ки барои ҳимояи он хуни қаҳрамонони миллат рехтааст ва ин хоки муқаддасро, ки дар он хуни нофи гузаштагонамон рехтааст чун гавҳараки чашм бо эҳтиёт ҳифз менамоем. Шумо асло ба мақсадҳои нопокатон намерасед. Тоҷикистон ҳар лаҳза ободу зеботар мешавад ва шумо шағолони ватанфурӯш аз рашк дарун ба дарун сухта, дар ғарибӣ ба сахтӣ ҷон медиҳед!
Ҳасан ҚУВАТЗОДА
