Ҷаҳони муосир ба марҳалаи сифатан нави инкишофи хеш ворид гардидааст, ки онро замони глобаликунонии ҳаёт меноманд. Бояд гуфт, ки глобализатсия ҳамчун раванди ҷаҳонгароӣ барои умумӣ гардонидани ҳадафу мақсадҳо, фарҳангу маданият ва манфиатҳои абарқудратон хизмат хоҳад намуд. Имрӯзҳо хатарҳои зиёде вуҷуд доранд, ки метавонанд ба давлатҳои миллӣ, махсусан ба давлатҳои рӯ ба инкишоф таҳдидҳои марговар намоянд. Яъне бо вуҷуди он ки олами имрӯза дар як зинаи баланди тараққиёт ҷой дорад, дар баробари ин мушкилоту таҳдидҳои зиёде ҷой доранд, ки ҳар лаҳза метавонанд хосияти манфии худро ба ҷомеаи инсонӣ равона созанд.
Муҳаққиқ ва сотсиологи амрикоӣ М.Уотерс қайд менамояд, ки дар раванди глобализатсионӣ манфиатҳои миллӣ фишурда шуда, дигар барои ҳимояи он дар фазои сиёсӣ ҷойе намемонад ва он қурбони манфиатҳои ҷомеаи ҷаҳонӣ мегардад. Муҳиммияти ин манфиатҳоро бартарӣ ба ҳуқуқи инсон дода, барои поймол нагардидани он мубориза мебарад. Дар заминаи ин давлат қобилияти таъсиррасониро ба субъектҳои дохилӣ аз даст медиҳад. Равандҳои глобализатсионӣ масъалаҳои муҳимми баҳсталабро ба миён меорад. Барои давлатҳои абарқудрат проблемаҳоро осон намуда, барои кишварҳои миллии рӯ ба инкишоф онро васеъ ва душворталаб менамояд.