Барои ҳар як давлату миллат ноил гардидан ба истиқлолияти давлатӣ дастоварди бузургтарин мебошад. Мафҳуми "Истиқлолият" низ бениҳоят арзишманд аст. Вақте сухан дар бораи истиқлолият меравад, пеши рӯи ҳар як инсон эҳсоси баланди худшиносии миллӣ ва соҳибватанӣ меояд. Вале сад афсус, ки барои давлату миллати тоҷик рӯзҳои аввали соҳиб гардидан ба ин дастоварди муҳимми таърихӣ давраи мушкилтарини таърихӣ буд. Дар он шабу рӯз ба ҷои тую сури соҳибистиқлолӣ аз ҳар гӯшаву канори мамлакат овози тиру туфанг, фарёди кӯдакон, оҳу фиғони модарон ба гӯш мерасид. Оромӣ на шаб буду на рӯз. Мардум пароканда, мақсадҳо гуногун.